Obecne warunki rynkowe i ogólny niedobór pracowników jaki dręczy każdą niemal branżę, pozwala dość pozytywnie oceniać możliwości jakie stoją przed pracownikiem etatowym. Tak zwany rynek pracownika rodzi wiele możliwości, dzięki którym nie tylko jesteśmy w stanie wynegocjować wyższe wynagrodzenie, ale również łatwiej, niż miałoby to miejsce w innych realiach, zmienić pracę na lepszą.
Nie znaczy to jednak, że sytuacja na rynku jest na tyle korzystna dla pracownika, że nie zdarzają się sytuacje utraty pracy. Rynek jest dynamiczny i mimo dobrej koniunktury zdarza się czasem, że niektóre przedsiębiorstwa nie są w stanie wytrzymać tempa rozwoju narzuconego przez konkurencję i po prostu muszą albo zbankrutować albo zrestrukturyzować. Takie sytuacje dość często wiążą się z koniecznością zwolnienia części lub całości załogi.
Wypowiedzenie umowy o pracę przez pracodawcę nie należy do sytuacji najmilszych, nawet jeśli i tak chcieliśmy wkrótce zmienić miejsce zatrudnienia. Kiedy pracodawca rezygnuje z naszych usług, czujemy się i tak niedocenieni i w jakiś sposób skrzywdzeni, przecież zwykle uważamy się za dobrych pracowników, którzy w sposób wzorowy wykonują powierzone im obowiązki. Życie jednak czasem stawia nas w sytuacji, która, nawet jeśli nie zawiniona przez nas, to jednak ma dość przykre dla nas konsekwencje.
Wypowiedzenie umowy o pracę ze strony pracodawcy najczęściej następuje z powodu likwidacji naszego stanowiska pracy i jako takie jest dla nas stosunkowo korzystną sytuacją. Przede wszystkim będziemy mogli pomyśleć o rozwoju naszej kariery i zdobyć posadę, która nie tylko będzie lepiej płatna, ale również zapewni nam więcej możliwości rozwoju.
Po wtóre w przypadku otrzymania podobnego wypowiedzenia zyskujemy pewien czas na przemyślenia i po ustaniu stosunku pracy jesteśmy przez jakiś chronieni przez państwo za pomocą instytucji zasiłku dla bezrobotnych. Nie są to co prawda żadne zawrotne kwoty a to ile wynosi zasiłek dla bezrobotnych zależy od naszego dotychczasowego czasu pracy, ale jednak tworzy nam pewien bufor, dzięki któremu możemy spokojniej poszukiwać nowej pracy.
Żeby w ogóle móc otrzymać zasiłek dla bezrobotnych należy zarejestrować się we właściwym terytorialnie Urzędzie Pracy i wykazać, że wykonywała pracę przynajmniej przez 365 dni w ostatnich 18 miesiącach. Nie jest przy tym ważna podstawa zatrudnienia i jednakowo będzie się liczyć umowa o pracę jak i umowa zlecenia. Istotną kwestią jest natomiast czy wynagrodzenia uzyskiwane za tą pracę było równe przynajmniej minimalnemu wynagrodzeniu i czy pracodawca odprowadzał składki na ubezpieczenia społeczne i fundusz pracy.
Jeśli te warunki zostały spełnione możemy liczyć na wsparcie finansowe przez okres następnych sześciu miesięcy. Wysokość zasiłku zależy bezpośrednio od naszego dotychczasowego stażu pracy i przez pierwsze trzy miesiące będzie wypłacane w kwocie wyższej niż przez pozostałe 3.
W 2020 roku, aż do waloryzacji zasiłku następującej zawsze w czerwcu każdego roku, bezrobotny może liczyć na 80% kwoty zasiłku jeżeli staż jego pracy jest krótszy niż 5 lat, 100% ze stażem od 5 do 10 lat pracy i 120% kwoty jeśli przepracowaliśmy już minimum 20 lat.
Kwoty nie są porywające, bo na rękę wychodzi tu kolejno 603,17 zł, 741,87 zł i 880,67 zł przez pierwsze 3 miesiące. W kolejnych trzech miesiącach kwoty te ulegają zmniejszeniu (483,49 zł, 592,52 zł i 701,65 zł) co zapewne ma skłonić osobę bezrobotną do znalezienia sobie nowej posady już w pierwszych trzech miesiącach przebywania na bezrobociu.
Ponadto możemy liczyć na to, że Powiatowy Urząd Pracy opłaci nasze składki na ubezpieczenie zdrowotne i ubezpieczenia społeczne, stosownie do kwoty jaką otrzymujemy.
W czasie otrzymywania zasiłku dla bezrobotnych trzeba więc dość intensywnie poszukiwać pracy, bowiem wypłacane sumy nie są wystarczające do zapewnienia podstawowej egzystencji. Zawsze to jednak lepsze niż brak jakiegokolwiek wsparcia ze strony państwa, które przecież pobiera od nas podatki i składki w okresie kiedy jesteśmy zatrudnieni.
